प्रत्येक माणसाच्या सुखाच्या व्याख्या किती वेगवेगळ्या आहेत , नाही ? कोणाला भरपूर पैसा कमावणं ह्यात सुख मिळतं, तर कोणाला एकतरी दिवस आपल्या कुटुंबाबरोबर सुखाने घालवण्यात आनंद मिळतो , कोणाला पैशाने दुसऱ्यांना मदत करायला आवडतं तर कोणाला स्व जातीने दुसऱ्यांची सेवा करण्यात आनंद मिळतो . थोडक्यात काय तर सुखाची व्याख्या देणं खरचं कठीण ......... जसं सुख अनुभवण्यात मजा आहे तसचं सुख बघण्यातही आनंद आहे ... तुम्ही कधी railway track च्या बाजूच्या झोपडीत राहणाऱ्या मुलांना तिथेच खेळताना पाहिले आहे , किती मस्त खेळत असतात ती !!!! संध्याकाळी हॉटेल मध्ये सतत काम करणारे दिवसा तिथेच क्रिकेट खेळत असतात आणि बाकीचे त्यांना प्रोत्साहन देत असतात , जणू काही stadium च ते . platform वर भीक मागणारे रात्री तिथेच किती गाढ झोपले असतात . एकदा आमची गाडी highway वर traffic मध्ये अडकली , पुढे एक accident झाला होता त्यामुळे तास दोनतास तरी निश्चिंती होती . आम्ही सगळे घामाने लथपथ आणि traffic clear होण्याची वाट बघत होतो , पण बाजूच्या गाडीचा driver मस्तपैकी झोपला होता . त्याला त्या गर्मीत किती गाढ झोप लागली होती. माझ्या आजीच्या घरी रोज एक भाजीवाली येते . भर दुपारी आल्यावर जेव्हा मी तिला थंड पाणी दिलं तेव्हा तिच्या चेहऱ्यावर एक वेगळचं समाधान दिसलं. ह्या सगळ्यांच्या चेहऱ्यावरचा आनंद , सुख बघितल्यावर असा विचार येतो ,'सुख खरचं पैश्यात मोजता येतं?' तसेच सुखाच्या सगळ्या वस्तू विकत घेता येतात पण सुख नाही हे पण पटलं.....
आपल्या प्रत्येकाच्या आयुष्यात बरे वाईट अनुभव येतात .प्रत्येकजण ते share करतोच असं नाही. प्रत्येकाचा स्वभाव वेगळा असतो .पण मला माझ्या आयुष्यातले बरे वाईट अनुभव, काही हृदयस्पर्शी गोष्टी, लेख तुम्हा सगळ्यांशी share करायला नक्की आवडेल. म्हणून मी हा ब्लॉग चालू केला आहे . तुम्ही माझे लेख नियमित वाचाल व त्यावर तुमच्या प्रतिक्रिया द्याल असा माझा विश्वास आहे .......
Thursday, June 2, 2011
Thursday, April 28, 2011
बंध रेशमाचे
काही दिवसांपूर्वी मी ट्रेन मधून मुंबईला जात होते . माझ्या समोरच्या सीटवर एक आई व तिची दोन मुलं असे बसले होते . मुलगा मोठा होता १३-१४ वर्षांचा आणि मुलगी लहान होती ६-७ वर्षांची. ह्या मुलांनी आळीपाळीने window सीटवर बसण्याचे ठरविले. जेव्हा मुलगी window सीटवर होती तेव्हा ती खूप खुश होती पण जेव्हा तिचा दादा window सीटवर आला तेव्हा मात्र ती कंटाळली. खूप कुरकुर करू लागली. तेव्हा तिची आई तिला म्हणाली की चल आपण नावाच्या भेंड्या खेळूया. मुलीने सुरुवातीला तिला माहिती असलेली बरीच नावे सांगितली, मग मात्र तिची पंचाईत झाली. तिला अजून नावं सांगता येईना तेव्हा तिच्या दादाने तिला मदत करायला सुरुवात केली, तिनेही नकळतपणे ती मदत घेतली. तिच्या दादाची आपल्या बहिणीला संकटात बघून तिला मदत करायची वृत्ती मला खूप आवडली, पण एक अक्षर असं आलं जेव्हा त्या दोघांनी वेगवेगळी नावं सांगितली. तेव्हा त्या मुलीने आईकडे तक्रार केली, "आई, बघ ना, हा दादा मध्ये मध्ये बोलतोय." मग तिच्या आईने तिला समजाविले की, "अगं, आता तुला मदतीची गरज नाही म्हणून तू दादाला नाही म्हणतेस. मग आधी तू त्याची मदत का घेतलीस?" त्या मुलीला ह्यातलं किती कळलं माहिती नाही पण तिच्या आईने तिला नकळत तिच्या दादाचं महत्त्व समजाविले होतं आणि आपल्या वाईट प्रसंगीच तर आपले आपल्याला मदत करतात हे पण पटवून दिलं होत. हीच गोष्ट माझ्या हृदयाला स्पर्शून गेली आणि आपण जर लहान मुलांना त्यांच्या कलेने कोणती गोष्ट पटवून दिली तर ती त्यांना नक्की कळते हे पण पटले.
Subscribe to:
Posts (Atom)